Chris, 14 jaar, is het een na jongste kind in een gelukkig gezin met vijf kinderen. Hij heeft een oudere (half)zus, Femke, 20 jaar, twee oudere broers, Piet (17 jaar) en Felix (16 jaar), en een jonger zusje Marieke (13 jaar). Chris is bij zijn geboorte een prachtige gezonde baby, maar na een tijdje gaan zijn ouders, Ronald en Christel, zich zorgen maken. Chris groeit goed, maar lijkt zich verder niet goed te ontwikkelen. Als hij anderhalf is wordt duidelijk dat hij ernstig achterblijft. Hij loopt nog steeds niet en praat niet. Vanaf zijn tweede jaar gaat hij naar het Orthopedagogisch Medisch Centrum, het Kabouterhuis.
Na veel onderzoeken, blijkt dat Chris een ernstige ontwikkelingsstoornis heeft, waarvan de oorzaak aanvankelijk nog niet duidelijk is. Hij gaat naar de dagbesteding van Cordaan, waar ze hem op liefdevolle wijze proberen zoveel mogelijk te leren. Chris loopt pas als hij ruim twee jaar is, maar praten doet hij niet en het lukt hem niet om zindelijk te worden. Thuis is Chris ondernemend, afwisselend lief, boos en verdrietig, maar onvoorspelbaar in zijn gedrag en emoties, Hij moet continu in de gaten worden gehouden. Hij speelt niet, vermaakt zichzelf niet, loopt weg en is een gevaar voor zichzelf. Het is een moeilijke tijd voor hem en zijn familie. Zijn heftige en onvoorspelbare gedrag is moeilijk te hanteren. Soms is Chris zo boos en verdrietig dat hij mensen om zich heen bijt en krabt. Het is niet mogelijk Chris iets duidelijk te maken, hij begrijpt het niet. Zijn broers en zussen weten niet hoe ze met hem om moeten gaan en als familie kunnen ze niets samen ondernemen door Chris.
Uiteindelijk nemen Ronald en Christel het besluit om hem uit huis te plaatsen. In april 2011 gaat Chris bij de instelling de Amerpoort in Baarn wonen. Eerst in het huis dat Het Klooster heet en drie jaar later verhuist hij naar De Amethist, waar hij nu nog steeds woont. Overdag gaat hij eerst naar de dagbesteding de Keerkring en sinds september 2018 naar De Eend. Chris komt niet meer thuis, omdat dit te moeilijk is voor het gezin en te verwarrend voor hemzelf.
September 2016 wordt ontdekt dat Chris het syndroom van Cohen heeft. Na onderzoek blijkt dat ook zijn oudere broer Felix en zusje Marieke dit syndroom hebben. Zij zijn alle drie verstandelijk gehandicapt, kunnen moeilijk praten door de ontwikkelingsstoornis, die Chris in de meest ernstige mate heeft.
Inmiddels gaat het goed met Chris. Hij is 14 jaar en een grote vent aan het worden. Hij heeft het zeer naar zijn zin op de Amerpoort. Door een duidelijk ritme, vaste bezigheden en liefdevolle zorgverleners heeft hij een goed leven daar. Zijn vader en moeder bezoeken hem elke week en soms gaan zijn boers en zussen mee. Samen met Chris doen ze dan boodschappen, wandelen ze in het centrum van Baarn, eten een ijsje, of laten op de fiets de hond uit in het mooie bos vlakbij zijn huis of brengen een bezoekje aan Opa en Oma in Groenekan.